Naszą podróż po Islandii rozpoczęliśmy od wizyty w miejscu dla Islandczyków symbolicznym, na Równinie Zgromadzenia (Þingvellir). Po raz pierwszy w 930r w tym właśnie miejscu zebrało się „zgromadzenie narodowe pod gołym niebem”, czyli Alþing, islandzki parlament, który obradował w tym miejscu do 1798 roku. Mimo , iż dzisiaj parlament Islandii funkcjonuje w Reykjawiku, stolicy kraju, to najważniejsze uroczystości narodowe obchodzone są w tym właśnie miejscu. Jest to jenocześnie obszar fascynujący geologicznie. To właśnie w Vingvellir stykają się dwie płyty tektoniczne Eurazji i Ameryki Północnej, które cały czas się przemieszczają. Szczelina środkowoatlantycja, która między nimi przebiega każdego roku powiększa się o około 7 milimetrów. W tym też miejscu zlokalizowany jest malowniczy, skalny wąwóz Almannagja powstały między obiema płytami w trakcie trzęsienia ziemi, a także wodospad Öxaráfoss.
Z pogranicza kontynentów udaliśmy się do zagłębia gejzerów islandzkich, odległego od Reykiaviku zaledwie 106 km, czyli jakieś 2 godziny jazdy autem. To właśnie od Gaysir’u islandzkiego wzięło się wyrażenie gejzer, jako nazwa gorącego źródła, wyrzucającego regularnie słup wrzącej wody, ogrzanej gorącą wulkaniczną magmą wewnątrz Ziemi. Największy gejzer na Islandii mniej więcej, co 8 minut wyrzuca z głębi ziemi wrzątek. Dookoła niego mniejsze gejzery kipią, a wiatr rozprzestrzenia po okolicy unoszącą się parę.
Zaledwie 9 kilometrów od Geysir’u na rzece Hvita znajduje się jeden z najbardziej rozpoznawalnych islandzkich wodospadów Gullfoss. Liczy sobie 32m wysokości, a w ciągu 1 sekundy przepływa przez niego 400 m3 wody.
Kolejnego dnia wyruszyliśmy w kierunku półwyspu Snæfellsnes położonego w zachodniej części wyspy. Drzwi półwyspu otwiera rozsławiony przez Juliusza Vernea wulkan Grabrok, w którym francuski pisarz umiejscowił akcję swojej powieści Podróż do wnętrza Ziemi. Krater wulkanu jest ogólnodostępny, a wykonane z drewna schody ułatwiają spenetrowanie jego krateru.
Poza wulkanami, które są wizytówką Islandii i mozna je spotkać w każdym zakątku wyspy, niewątpliwym jej symbolem, obecnym na niemal każdej widokówce z krainy ognia i lodu jest „kapelusz czarodzieja”, czyli góra Kirkjufell. To kolejna perełka półwyspu Snæfellsnes. Jej stożkowy, strzelisty kształt i strome zbocza z łagodną ich podstawą przypominają nakrycie głowy włodarza magicznej różdżki. Zaiste, miejsce to niezwykłe.
Najdalej wysunięta na zachód część półwyspu Snæfellsnes obejmuje teren Parku Narodowego Snæfellsjökul ze starowulkanem, którego krater głęboki na 200 metrów pokryty jest czapą lodową rozlewającą się na zbocza wulkanu. Obok na wybrzeżu rozpościerają sie piękne formacje skalne przy czarnej plaży Djupalonssandur.
Dalej drogą 60 i 61 obieramy kurs w kielrunku islandzkich Fiordów Zachodnich do Holmavik, Ísafjörður ku Morzu Grenlandzkiemu. Panuje tu wyraźnie niższa temperatura, a od północy wieje chłodny, rześki wiatr.
Czas ruszyć na południe Islandii. Wyruszamy zatem następnego dnia z Reikiaviku w kierunku miasta Vik i Myrdal. Już po 45 km zatrzymujemy się w mieście Hveragerði, geotermalnym centrum wyspy. Naszą uwagę przykuwa gorąca para wydobywająca się z Geothermal Park Hverasvæðið, a także artystyczna instalacja z karmników dla ptaków i drewnianych pali.
Dalej, po drodze mijamy dziesiątki wodospadów tworzących się na rzekach spływających z centralnej części wyspy, z Interioru. Jest ich tak wiele, że nie sposób zatrzymać się przy każdym. Postój jednak organizujemy przy liczącym 65 metrów wysokości wodospadzie Seljalandsfoss. Widać go ze znacznej odległości, a jego cechą charakterystyczną jest możłiwość obejścia spadającej wody dookoła.
Niespełna trzydzieści kilometrów dalej jadąc autem w kierunku Vik zauważamy szeroką na 20 m i wysoką na 61 m ścianę wody. To wodospad Skógafoss powstały na klifie dawnego wybrzeża wyspy. Można go oglądać z dołu, a po pokonaniu schodów podejscia, także z góry. W słoneczne dni przy wodospadzie tworzą się piękne tęcze.
Południe Islandii to także piekne klify, skaliste wybrzeża i niezwykłe czarne plaże.
Najsłynniejszą czarną plażą na Islandii jest Reinisfjara, znajdująca się około 10 km przed miastem Vik i Myrdal. To szeroka, intensywnie czarna, bazaltowa plaża żwirowa, na którą z ogromną siłą wdzierają się fale Oceanu Atlantyckiego. Należy na nie jednak uważać, o czym informują specjalne tablice przy wejściu na samą plażę. Wiele osób już z tej plaży nie wróciło. My także nie uniknęlismy zaskakującej kompleli, gdy stojąc kilkadziesiąt metrów od krawędzi wody w ciągu ułamka sekundy zostaliśmy po pas oblani wodą wzburzonych oceanicznych fal. Reynisfjar’ę zdobią nadto niezwykłe bazaltowe kolumny przypominające wyglądem ogromne kościelne organy, a ukształtowane przez deszcze , wiatry i oczywiście morskie fale.
Po nocnym odpoczynku zatankowaliśmy auto i ruszyliśmy na wschód Islandii w stronę ogromnych lodowców. Po 118 kilometrach drogi naszym oczom ukazał się masyw górski z językami lodowymi największego na Islandii i jednego z najwiekszych w Europie lodowców Vatnajökull. Zajmuje on powierzchnię 7800 m2 i zawiera 3200 km 3 lodu. Pod czapą lodu o grubości do 900 m znajduje się klilka czynnych wulkanów, które wzmagają proces topnienia lodowca, z którego wypływa większość rzek islandzkich.
Sam lodowiec cieli się ( odłamuje tworząc góry lodowe) do największego jeziora proglacjalnego na Islandii Jökulsárlón , połączonego z oceanem Atlantyckim wąskim, kanałem.
W ostatni dzień islandzkiej wędrówki postanowiliśmy zregenerować swoje ciała w naturalnym SPA Islandii, czyli Bláa Lónið, albo po prostu Blue Lagoon. Błękitna Laguna to termalne jezioro otoczone wulkaniczną lawą i wypełnione wodą z gorących źródeł ogrzanych wewnątrz ziemi magmą oraz schłodzonych na jej powierzchni do bezpiecznego dla człowieka poziomu 39°C. Bogata w minerały woda, w tym w zbawienną dla skóry ludzkiej krzemionkę stanowi naturalne, czynne przez cały rok SPA, w którym podlega ona stałej wymianie w 100% objętości, co 48 godzin. Woda ma działanie lecznicze i regenerujące. Wspiera leczenie wielu schorzeń skórnych. Swój błękitno – zielony kolor zawdzięcza ona żyjącym w niej algom i kulturom bakterii. Podstawowy bilet wstępu kosztował nas 6990 ISK od osoby, czyli jakieś 220 zł. Atrakcja ta nie należy więc do najtańszych. Poza jednak samą nieograniczoną czasowo leczniczą kąpielą w bilecie wstępu otrzymalismy nakładaną w wodzie maseczkę krzemionkową i gratisowy napój w wodnym barze laguny. Na miejscu skorzystalismy także z saun, masaży i zabiegów kosmetycznych. Bilet wstępu do Blue Lagoon udało nam się zakupić na godzinę przed wizytą, co należy uznać za ogromny sukces. Zainteresowanie bowiem wulkanicznym SPA jest tak ogromne, że rezerwacji on-line nalezy zazwyczaj dokonywać z kilkudniowym wyprzedzeniem.
