magia natury i otwartej na inne społeczności kultury
Podróż do największego kraju Ameryki Południowej rozpoczęliśmy od dżungli Paranaese rozciągającej się na pograniczu Brazylii, Argentyny i Paragwaju. W lasach deszczowych rezerwatu kryje się jeden z siedmiu cudów świata, największy na świecie wodospad, Iquazu. To w rzeczywistości nie jeden wodospad, a kompleks 275 wodospadów rozciągających się na odcinku ponad 2 km pogranicza brazylijsko – argentyńskiego. Największa kaskadą wodospadu jest Garganta del Diablo mierząca 82 m wysokości. W każdej sekundzie przez Diabelską Gardziel przepływa 1800 m3 wody. Szum wodospadów słychać w promieniu 20km.
Subtropikalny, upał sięgający 40°C przekonał nas aby na wodospady spojrzeć z perspektywy lustra wody, o które liczne kaskady się rozbijały. Głodni przygód, wsiedliśmy więc do wypornych pontonów, wokół których pływały głodne kajmany, by wyruszyć w dynamiczny rejs rzeką Iguaçu do serca tego cudu matki natury.
Spadające na głowę miliardy kropel wody, rozbijające się o taflę rzeki oraz budujące się nieustannie z każdej strony niezliczone tęcze rodziły ogromne emocje i przeświadczenie, iż jesteśmy w miejscu zaiste, wyjątkowym.
Magię miejsca potęgował obecność na wyciągnięcie ręki dzikiej roślinności dżungli oraz różnych gatunków zwierząt, których na starym kontynencie próżno poszukiwać. Kajmany, tukany, jaszczurki, tapiry, ogromne pajęczaki, drapieżne sępy, czy wszędobylskie i ciekawe wszystkiego ostronosy, które nie odstępowały nas o krok rozbudzały nasz entuzjazm, natomiast krzyczące zewsząd tablice ostrzegawcze o kryjących się w zaroślach jaguarach przypominały nam o dzikiej naturze okolicy.
Rezerwat Paranaese to szczególne miejsce z jeszcze chociażby jednego względu. To także punkt styku trzech granic państwowych Brazylii, Argentyny i Paragwaju, opartych o line dwóch łączących się rzek Parana oraz Iguaçu. Po stronie argentyńskiej ustawiono obelisk symbolizujący trójgranicze.
Przebywając w Foz do Iquazu nie mogliśmy sobie odpuścić odwiedzenia jeszcze jednej atrakcji Brazylii położonej na granicy z Paragwajem. Itaipu (Śpiewający Kamień), to druga pod względem wielkości elektrownia wodna na świecie. Powstała w latach 1973-1982. Liczy sobie 8 km długości oraz 196 m wysokości. Na jaj budowę zużyto stali w ilości wystarczającej do budowy 380 wież Eiffla oraz 12,3 miliona m3 betonu pozwalającego na budowę ośmiu średniej wielkości miast lub 210 stadionów piłkarskich takich, jak Maracana w Rio de Janeijro. Przy jej wznoszeniu pracowało blisko 37000 pracowników, dla których wybudowano 9000 domów. Zapora utworzyła jezioro o powierzchni 1350 km2. Zaspokaja ona obecnie 95% zapotrzebowania Paragwaju na energię elektryczną i 25% potrzeb energetycznych Brazylii. To największy na świecie generator odnawialnej energii o mocy 14000 MW, który od 1984 roku wyprodukował juz 2,6 miliarda megawatogodzin (MWh).
