Malowniczy kraj o górskim krajobrazie, szmaragdowych jeziorach i czarujących pejzażach. Szwajcarskie Alpy bez wątpienia zachwycają na każdym kroku i to bez znaczenia, czy przemierzamy je rowerem, autem, czy motocyklem po widowiskowych serpentynach, czy też smakujemy ich piękna wędrując górskimi szlakami. Dla leniwych, którzy pragną dotrzeć do podnóży najwyższych szczytów lub zalegających w ich poblizu lodowców jest też rozwiązanie pośrednie. Są nimi liczne kolejki gondolowe i zębate, zwłaszcza w dolinie Saas, okolicach Zermattu, czy Grindelwaldu.
Dla osób mniej aktywnych, czy dotknietych ograniczeniami ruchowymi, którzy pragną dotrzeć do podnóży najwyższych szczytów lub zalegających w ich poblizu lodowców jest też rozwiązanie pośrednie. Są nimi liczne kolejki gondolowe i zębate, zwłaszcza w dolinie Saas, okolicach Zermattu, czy Grindelwaldu.
Szwajcaria to także urocze miasta położone nad jeziorami, jak Zurrich, czy w otoczeniu gór, jak Zermantt, bądz też łaczące oba te elementy krajobrazu, jak Luzerna i Lugnano.
Odwiedzając Lucernę warto niewątpliwie poświęcić kilka godzin, by udać się kolejką zębatą na pobliski masyw górski Pilatus, z którego rozpościera się oszałamiający widok na Jezioro Czterech Kantonów
Wybierając piesze szlaki alpejskie, niewątpliwie warto udać się na dwudniową trasę europejską „Europaweg” z Grächen do Zermattu. Widok na malownicze Alpy i najwyższy oraz najbardziej rozpoznawalny szczyt Szwajcarii – Matterhorn przyniósł temu szlakowi niebywały rozgłos. Jedną z najciekawszych atrakcji tej trasy jest najdłuższy wiszący most pieszy na świecie w okolicach Europahütte. Stalowy Europabrücke Charlesa Kuonena liczy sobie prawie pół kilometra długości i zaledwie 65 cm szerokości. Został otwarty 29 lipca 2017 roku w miejsce zniszczonego spadającymi odłamkami skalnymi poprzednika. My nie dysponowaliśmy dwoma dniami na wędrówkę do słynnego mostu, więc wyruszyliśmy w jego kierunku pieszo z miejscowości Randa w południowym kantonie Valais dwugodzinnym szlakiem pieszym. Kiedy wyruszaliśmy , w Randzie padał rzęsisty deszcz. Droga nie była łatwa, lecz most mieliśmy niemal wyłącznie dla siebie.
W południowym kantonie włoskojęzycznym Ticino nie opuszczała nas deszczowa aura. Postanowiliśmy zatem na dwa dni udać się w poszukiwaniu promieni słońca do odległego o 79 km Mediolanu. W drodze powrotnej do Szwajcarii tuż przed granicą skończyła się nam jednak droga, a naszym oczom ukazała się jedynie stacja kolejowa w przygranicznej miejscowości Iselle. Co dalej? Jak dostaniemy się do Szwajcarii? Czy musimy przesiąść się do pociągu? A co z autem? Takie miedzy innymi wątpliwości zaczęły zaprzątać nasze umysły. Rozwiązanie okazało sie prostsze niż przypuszczaliśmy. Wystarczyło odliczyc 26 franków szwajcarskich i przygotować się do biernej jazdy autem przez wnętrze granicznej góry.